یکی از اصلی ترین دغدغه‌های رهبران و مدیران حوزه کسب‌و‌کار، تلاش برای افزایش بهره‌وری و بهبود عملکرد و به عبارتی رستگاری کسب‌و‌کار بوده است. واقعیت این است که ارائه راهکارهای درست که منجر به افزایش بهره‌وری، کاهش بهای‌تمام شده و افزایش رقابت پذیری کسب‌و‌کارها می‌‌‌‌گردد زمانی می‌‌‌‌تواند واقع‌گرایانه، قابل اجرا باشد که مبتنی بر یک شناخت دقیق و صحیح از مشکلات موجود باشد.

عارضه‌یابی به عنوان گام نخست در حل مشکلات کسب‌و‌کار، مورد توافق تمامی ‌‌‌‌صاحب‌نظران و خبرگان این حوزه است. کسب‌و‌کار هم چون یک موجود زنده همواره نیازمند رهبری یکپارچه جهت رستگاریست. چنانچه این موجود زنده با ناکارآمدی روبرو شود نیاز به درمان دارد. اما لازم است این درمان بر پایه یک تشخیص صحیح از بیماری استوار باشد، البته تشخیص بیماری نیمی ‌‌‌‌از راه درمان است. تشخیص درست و کشف دقیق عارضه می‌‌‌‌تواند زمینه ساز ارائه راهکارهای منطقی و با احتمال موفقیت بالا باشد.

عارضه‌یابی بدون یک مدل مفهومی‌‌‌‌که همه اجزای تشکیل دهنده کسب‌و‌کار و چگونگی تعامل آن ها با یکدیگر را تعیین و تبیین کند ممکن نیست.

اجرای عارضه‌یابی کسب‌و‌کار، یک فرایند چند مرحله‌‌ای از تشخیص تا عمل را در بر می‌‌‌‌گیرد که این فرایند با تشخیص علائم و نشانه‌ها با عملکرد ضعیف، آغاز و در نهایت ارتباطات منطقی را بین آن علائم و عملکرد کسب‌و‌کار ایجاد می‌‌‌‌کند.